Ένα έθιμο πανελλήνιο, με πολλές παραλλαγές από περιοχή σε περιοχή, είναι τα κάλαντα που λέγονται το Σάββατο του Λαζάρου.Τα παιδιά, κρατώντας σταυρό στολισμένο με λουλούδια και κουδούνια ή μικρό πανεράκι με λουλούδια ή ομοίωμα του Λαζάρου, γυρνούν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν κάνοντας γνωστό το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης του Λαζάρου.
Σήμερα έρχετ' ο Χριστός ο επουράνιος Θεός
απ' την πόλη Βηθανία, Μάρθα κλαίει και Μαρία
Λάζαρον τον αδερφό της τον γλυκύ και καρδιακό της
τρεις ημέρες τον θρηνούσαν και τον εμοιρολογούσαν.
Την ημέραν την τετάρτην κίνησε ο Χριστός για να 'ρθει
και εβγήκεν η Μαρία έξω από την Βηθανία.
Σκύβει εμπρός γονατιστή και τους πόδας του φιλεί
-Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου, δεν θα πέθαινε ο αδερφός μου,
μα κι εγώ τωρα πιστεύω και πολύ καλά ηξεύρω,
ότι δύνασαι αν θέλεις και νεκρούς να ανασταίνεις.
-Λέγε, πίστευε, Μαρία, άγωμεν εις τα μνημεία.
Τότε κι ο Χριστός δακρύζει και τον Άδη φοβερίζει:
Άδη, Τάρταρε και Χάρε, Λάζαρέ μου μη σε πάρει,
Δεύρο έξω Λάζαρέ μου, φίλε και αγαπητέ μου.
Λάζαρος απενεκρώθη, αναστήθη κι εσηκώθη.
Λάζαρος σαβανωμένος και με το κερί ζωσμένος
-Πες μας Λάζαρε τι είδες εις τον Άδη που επήγες;
-Είδα φόβους, είδα τρόμους, είδα βάσανα και πόνους,
δώστε μου λίγο νεράκι να ξεπλύνω το φαρμάκι
της καρδίας, των χειλέων και μη με ρωτάτε πλέον.
Χρόνια πολλά και καλή Ανάσταση!
Τάξη Ε1
