Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Παιδείας ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού.
Ο όρος «εκφοβισμός και βία στο σχολείο» χρησιμοποιείται για να περιγράψει μια κατάσταση, κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά, με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου.
Σύμφωνα με έρευνα που έγινε σε σχολεία της χώρας, την οποία επικαλείται ο υπουργός Παιδείας, Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος, σε έγγραφό του που διαβιβάστηκε στη Βουλή (26/1/2014), το 10% του συνόλου των μαθητών πέφτουν θύματα ενδοσχολικής βίας από συνομηλίκους τους ή παιδιά διαφορετικών ηλικιών. Το ποσοστό των θυτών ανέρχεται στο 5% του μαθητικού πληθυσμού και η αναλογία των εμπλεκομένων σε περιστατικά βίας, αγοριών-κοριτσιών, είναι 3 προς 1, με τα αγόρια να υπερτερούν σε περιστατικά σωματικής βίας και τα κορίτσια σε περιστατικά λεκτικής.
Σύμφωνα με την «Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου»Η ενδοσχολική βία και ο εκφοβισμός μεταξύ των μαθητών έχει αρχίσει να γίνεται αντικείμενο προσοχής, συζήτησης και μελέτης και στην Ελλάδα. Θεωρείται πλέον κοινωνικό πρόβλημα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα σχετικών ερευνών που διεξάγονται σε σχολεία της χώρας μας.Η ενδοσχολική βία μπορεί να πάρει διάφορες μορφές:
• απειλή τραυματισμού ή φυσικός τραυματισμός κάποιου. Εκδηλώνεται με χειρονομίες, σπρωξίματα, ξυλοδαρμούς.
• συστηματική χρησιμοποίηση υβριστικών εκφράσεων, φραστικών επιθέσεων, ανήθικων χειρονομιών, προσβολών και απειλών, ειρωνείας, χρήση παρατσουκλιών.
• εκβιασμοί για απόσπαση χρημάτων ή προσωπικών αντικειμένων.• προσπάθεια για κοινωνική απομόνωση, για άσκηση επιρροής στην ομάδα των συνομηλίκων ώστε να αισθανθούν αντιπάθεια για κάποιο συγκεκριμένο συμμαθητή τους.
• αποστολή απειλητικού ή υβριστικού υλικού μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, των υπηρεσιών MMS και SMS που παρέχουν τα κινητά τηλέφωνα και των διαδικτυακών τόπων κοινωνικής δικτύωσης.
• διάδοση αρνητικών σχολίων εξαιτίας της καταγωγής, της κοινωνικής τάξης, της οικονομικής κατάστασης, της διαφορετικότητας.
Τρόποι αντιμετώπισης:
Δυστυχώς, σε πολλές περιπτώσεις παρατηρείται έλλειμμα ενημέρωσης, περιορισμένη ευαισθητοποίηση και σχετική άγνοια για τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος της ενδοσχολικής βίας, καθώς οι γονείς μιλούν ελάχιστα για το πρόβλημα με τα παιδιά τους, οι μαθητές-θύματα συχνά αντιδρούν με απόσυρση και αποφεύγουν να ζητήσουν βοήθεια από τους ενήλικες.
Το σχολείο, από μόνο του, δεν αρκεί για να αλλάξει ένα βίαιο επιθετικό άτομο ούτε για να αλλάξει μια βίαιη κοινωνία. Χρειάζεται να καλλιεργηθεί η συνεργασία μεταξύ γονέων, εκπαιδευτικών αλλά και ειδικών επιστημόνων ενώ κρίνεται απαραίτητη η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, από τις αρμόδιες υπηρεσίες, στην αναγνώριση, πρόληψη και καταπολέμηση τέτοιων φαινομένων αλλά και στη διαχείριση περιστατικών βίας.
Το σχολείο και η ζωή μέσα σε αυτό, είναι ακτινογραφία της κοινωνίας στην οποία διαβιούμε. Επομένως ας βοηθήσουμε όλοι στην αντιμετώπιση της σχολικής βίας και ας μη ξεχνάμε ότι, είναι δικαίωμα του κάθε παιδιού να πηγαίνει σχολείο χωρίς να φοβάται.
