Παρασκευή 20 Ιουνίου 2014

Αποχαιρετισμός!


Με λόγια σύντομα και λέξεις απλές, θέλω μέσα από αυτή τη σελίδα - που τόσο αγάπησα - να επικοινωνήσω μαζί σας και να σας (απο)χαιρετίσω, αποχωρώντας από τη θέση του Διευθυντή αυτού του Σχολείου και συγχρόνως από την ενεργό υπηρεσία ως Δάσκαλος.

Θέλω να ευχαριστήσω,
  • τους συναδέλφους μου (τους "εγγύς" και τους "μακράν") για τις καθημερινές "μάχες" στο πεδίο της πολύπαθης παιδείας! Για την αγάπη και την εμπιστοσύνη που με περιέβαλλαν στο συναρπαστικό εκπαιδευτικό μας ταξίδι! Κυρίως όμως για την κοινή προσπάθεια που καταβάλαμε να διδάξουμε ήθος και να διαμορφώσουμε ανθρώπους με προσωπικότητα, με στοχασμό και ενδιαφέροντα.
  • όλους τους μαθητές, όσους με υπέμειναν τα τελευταία χρόνια κι όσους με θυμούνται απ' τα παλιά. Τους ευχαριστώ για τη δροσιά και τους οραματισμούς που μου προσέφεραν, για τη δυνατότητα που μου έδωσαν να αναζητώ τη γνώση και να βελτιώνω το χαρακτήρα μου! Τα βλέμματά τους ήταν για μένα η μεγαλύτερη ευλογία! Τους εύχομαι απ' την καρδιά μου, καλή πορεία στο ταξίδι της ζωής τους και να στοχεύουν "πάντα ψηλότερα" με αισιοδοξία για το μέλλον! 
  • τους γονείς, για την πάντα γόνιμη και εποικοδομητική συνεργασία. Εύχομαι στον καθένα να χαίρεται για την πρόοδο και το κάθε μικρό ή μεγάλο "άλμα" του παιδιού του, καλλιεργώντας του την ευγενή άμιλλα, ώστε να αναδεικνύει τις δεξιότητες και τα ταλέντα του, αλλά και τον σεβασμό στη διαφορετικότητα του άλλου,ώστε να ανακαλύπτει τον πραγματικό εαυτό του μέσα στον κόσμο.
Ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να ζήσω και να εργαστώ στον χώρο της εκπαίδευσης. Τον ευχαριστώ που μου έδωσε τη δύναμη και τη χαρά να αγαπήσω αυτό που κλήθηκα να υπηρετήσω. Δε θέλω να επεκταθώ σε λεπτομέρειες. Θέλω αυτά που έζησα να τα κρατήσω βαθιά μέσα μου, σαν ένα μυστικό εντελώς δικό μου!
Εύχομαι, τέλος, να είναι κοντά η εποχή που η κοινωνία και η επίσημη πολιτεία, θα αναγνωρίσει τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει ο Δάσκαλος στην πορεία του τόπου. Που θα θυμηθεί το "...της τέχνης ταύτης ουκ έστιν άλλη μείζων" του Αγίου Ιωάν. του Χρυσοστόμου. Που θα αναγνωρίσει την ευθύνη και το χτυποκάρδι του, την υπομονή και την ανοχή του, την επιμονή και την κατανόηση, τη μοναδική συμβολή του στην ανάπτυξη της προσωπικότητας και της πνευματικής καλλιέργειας του ανθρώπου.

Να εκφράσω και μια μικρή επιθυμία: Να ξανασυναντηθούμε κάποτε, με κάποια ευκαιρία, μέσα από το "ηλεκτρονικό σπίτι" του Σχολείου μας. Θα μου επιτρέψετε να συνεχίσω να το αποκαλώ "Σχολείο μας"!
Καλό καλοκαίρι, λοιπόν, και ... εις το επανιδείν!

Κωνσταντίνος Α. Καντάνης

Δάσκαλος.